در طول خواندن ذره ذره حسش کردم،هر خط کتاب، تصاویر زنده ای جلو چشمام میاورد.

فضای تاریک و سیاه کتاب از اول همراه ماست،همش دنبال کورسویی امیدی بودم تا رنجبران دست به شورش بزنند اما پایان کتاب جز سیاهی و رنج نیست و همین نکته متمایزش کرده یه حقیقت تلخ که همیشه دیکتاتوری پیروز میدانه... و در صورت مخالفت دگرگونی به همراه داره(به جای نابودی!!)
پلیس اندیشه باید و نبایدهایی به مردم از کودکی و در شخصی ترین مسائل زندگی تحمیل می کنه،رنجبران غرق زندگی روزمره ان،اعضای حزب شستشوی مغزی میشن _طوری که عواطف و باور و ایمانشونو از دست میدن _ و اعضای حزب مرکزی همچنان با قدرت ادامه می دن.
این کتاب یه شاهکاره و جورج ارول واقعا یه پیشگوعه
زمانی که این داستان رو میخوندم، از ساده لوح بودن و نادانی مردم اعصابم خورد شده بود
دقیقتر در بخش اول کتاب که واقعیت جوامع دیکتاتوری!!! خیلی دقیق به تصویر کشیده بود. پایانشم که غیرمنتظره بود مثل اغلب آثار انتظار داشتم همه چی به خوبی و خوشی تموم شه ولی نشد
فقط یادمان نرود
۲+۲ = ۵

در صورتی که تمایل دارید این کتاب را مطالعه کنید میتوانید بر روی لینک زیر کلیک کنید

http://opizo.com/NlNbjY